صادق هدایت

          نه.اسم او را هرگز نخواهم برد؛چون دیگر او با آن اندام اثیری.باریک و مه آلود با آن دو چشم درشت متعجب و درخشان که پشت آن زندگی من آهسته و دردناک می سوخت و می گداخت؛او دیگر متعلق به این دنیای پست درنده نیست...

                                                                                                        بوف کور


۸۷/۸/۲۴

بوی عطر،فصل پاییز،لحظه های معین،انتظار...

وای که چه بی قرارم...